ارزش یک سال را دانش آموزی که پشت کنکور مانده می داند . ارزش یک ماه را مادری که فرزندی نارس به دنیا آورده می داند . ارزش یک هفته را سردبیر یک هفته نامه می داند . ارزش یک دقیقه را شخصی که از قطار جا مانده و ارزش یک ثانیه را آنکه از تصادفی مرگبار جان بدر برده می داند . هر لحظه گنج بزرگی است ، گنجتان را مفت از دست ندهید ! باز به خاطر بیاورید که زمان به خاطر هیچ کس منتظر نمی ماند . دیروز به تاریخ پیوست ، فردا معماست ، و امروز هدیه است .
... و از آن می سوزم که این ها را می دانم و باز هم وقتم تلف می شود و روزها پشت سر هم می گذرد و من زمان را از دست می دهم ، آری زمان برای هیچ کس منتظر نمی ماند و برای موفقیت باید از آن جلو زد .
من یک بار توانستم از زمان جلو بزنم ، هر چند سخت بود ولی توانستم از آن جلو بزنم ، هر چند بعد از آن نتوانستم به آنچه می خواستم برسم اما توانستم کمر او را به خاک بمالم ولی حالا او دوباره خنده کنان از من عبور می کند و من نمی توانم کاری بکنم .
می دانم که سال بعد افسوس این زمان های از دست رفته را می خورم اما افسوس چه فایده دارد ؟! ، می دانم اگر سال بعد به رویدادهای فعلی بیاندیشم خنده ام خواهد گرفت و خودم را سرزنش می کنم اما چه کار می توانم بکنم ؟ ، مدیریت رویدادها در اختیار من نیست و من در حیرت بازی روزگار مانده ام ، به جای این که برای فوق بخوانم کارم شده انتظار برای رفتن و ور رفتن به کامپیوتر تازه دیروز در اتلاف وقت نیز کم آوردم و دوباره به نوشتن پناه آوردم ، نمی دانم اگر نوشتن را بلد نبودم باید چه کار می کردم ...
خلاصه این که چند وقت پیش که هجمه مشکلات و سختی ها به من فشار می آورد و از بلاتکلیفی خسته شده بودم چند حدیث درباره صبر،مشکلات،توکل و ... می خواندم ، خیلی قشنگ بود ، آرام شدم و امیدوار تر و خلاصه مطلب این بود که بارها به خودم گوش زد می کنم : محمد اگر از فهم سنت ها و کارهای خدا عاجز شدی صبر کن و توکل که خداوند بندگان متوکل و صبور را دوست دارد و بعد از هر مشکلی فرج و گشایشی است ، آرام باش و کارها را به او بسپار و تنها از کمک بخواه و راضی باش به آنچه که او برای تو می خواهد ... .
ای اهل ایمان (در پیشرفت کار خود ) صبر و مقاومت پیشه کنید و به خدا و نماز توسل جویید که خداوند یاور صابران است .
وقتی بنده ای از بندگانم گرفتار مصیبتی در جسم یا در مال و یا در فرزندش شود سپس او در برابر آن ها صبر و مقاومت نماید ، من در روز قیامت حیا می کنم از این که برای او ترازوی اعمال قرار دهم و یا دفتر اعمالی را برای او بگشایم .
نعمت های آخرت را کسی به دست نمی آورد مگر با تحمل و صبر در برابر سختی ها و امتحان های دنیا
در قیامت ، زمانی که تمام انسان ها گرد هم می آیند ، منادی فریا می زند : صابران کجایند ؟ تا بدون حساب وارد بهشت گردند
نه ، بلکه برای آن است که خداوند متعال صدای ناله ، افغان و دعای انسان را بشنود تا برای او حسنات نوشته شود و گناهانش آمرزیه گردد و ذخیره ای برای روز قیامت داشته باشد .
مومن مانند دو کفه ترازو است هر چه ایمانش کاملتر شود بلاها و سختی هایش بیشتر می گردد تا وقتی که با خدا ملاقات می کند هیچ خطا و معصیتی در نامه عملش نماند
